Mijn
periode als beheerder van Museum Schokland is één van de gezelligste tijden in
mijn leven geweest. Een prachtige woning met een wijds uitzicht over het
landschap. De oude iepenbomen herbergden allerlei vogels. Mijn vrouw en ik zagen
de reeën van noord naar zuid en omgekeerd over de akkers trekken.
In het voorjaar trokken de rugstreeppadden voor hun bruiloft in de schemering
over het museumterrein om in een kavelslootje hun eentonig ratelende zang te
laten horen. Egels, met jongen achter zich, scharrelden tussen de ankers en
andere materialen.
En dan de bezoekers aan het museum. Altijd leuk om met belangstellenden een rondleiding te houden, die soms uitliep tot een uur, om alle vragen, waarop ik soms het antwoord schuldig bleef, te beantwoorden. Het contact met de bezoekers vond ik belangrijk. Het sneeuwbaleffect bleef dan niet uit en vele aanvragen werden gehonoreerd. Met buitenlandse groepen ging dit wat minder vlot. Talen heb ik niet geleerd, alleen het Duits ging me redelijk goed af. Met Franse bezoekers werd meestal stommetje gespeeld met gezwaai van mijn armen.
Zo was er eens een groep Tsjechen, die van mij niets begrepen evenmin als ik
van hen totdat één van deze personen iets in het Duits sprak. Hierop haakte ik
in en zo werd mijn rondleiding toch nog gered. In mijn gebrekkig Duits werd dit
weer vertaald in hun taal en zo duurde deze rondleiding ongeveer twee uur.
De
contacten met de laatste bewoners van het vroegere eiland waren interessant. Nu
kon ik uitgebreid ingaan op hun leven op dit smalle strookje grond, omgeven door
water. En zo kwam van het één het ander. Contact met een van de dochters van de
tweede havenmeester, Harm Smit
van het Noordeinde. Ook met
nazaten van de echte Schokkers,
al hadden deze gesprekken veelal niet het gewenste resultaat.
Enkele tentoonstellingen werden georganiseerd en dit bracht ook de drukte met zich mee, zoals de expositie 'Schokker Luyen' met een aantal foto's van oude nazaten, het Mariabeeld 'Sterre der Zee' en een houten paneel voorstellende de H. Michaël, beide afkomstig van de RK kerk te Schokland.
Een fototentoonstelling over hoe amateurfotografen Schokland zagen, de
schilderijenexpositie van de amateurschilder dhr.Rem uit Emmeloord over de
vroegere Zuiderzee.
Vele potten koffie heeft mijn vrouw uitgeschonken aan vrienden en oude vrienden
uit mijn geboortestreek en allerlei aangewaaide kennissen die ons met een bezoek
vereerden.
Zeven jaar Schokland werd door ons intens beleefd. Maar de leeftijd ontloopt men
niet en dan opeens ben je 65 jaar en valt het doek voor mij en mijn vrouw over
Schokland.
Bron: Jubileumnummer 50 jaar Museum Schokland (1947-1997), 7e jaargang nr.2, Zomer 1997, pag. 36, 37.
Illustraties